Frederique Van Rijn fotografeert gelukkig geen mensen

Dit bevalt mij in hoge mate, want ik kan bij tijd en wijle
geen foto’s van mensen meer zien. Deze week liever
even niet met mijn neus gedrukt worden op razend knap geschoten koppen van viriele, fragiele, schatrijke, doodarme, stokoude, piepjonge, bloedmooie of foeilelijke medemensen. Die zie ik zelf ook wel.

Frederique laat mij zien wat ik zelf níet zie.
Daar heeft zij niet meer voor nodig dan haar camera en het aanwezige vallicht.
Wanneer ik aan een door haar onthulde ruimte in gedachten een mens zou willen toevoegen, dan geeft zij mij die kans.

Op haar foto van de boekenkast van Elly de Waard raak ik na een jaar nog steeds niet uitgekeken. Negen van de tien fotografen zouden de eigenaar van deze huisbibliotheek ter zijde hebben laten meeposeren.

Frederique is die tiende fotograaf. En die overvolle boekenplanken zijn Elly zelf.

Deze fotografe hoopt en begrijpt als geen ander dat wij mans genoeg zijn om uit de ziel van een locatie ons desgewenst de ontbrekende mens voor ogen te toveren. Blijf alstublieft openbaren wat wij zo onachtzaam over het hoofd zien, geniale en genereuze
Frederique Van Rijn.

Kees van Kooten